داده‌های شبکه‌های اجتماعی بیش از هر منبع دیگر اطلاعاتی نشان می‌دهد که مردم به چه چیزهایی اهمیت می‌دهند. در دهه‌ی گذشته، شرکت تحلیل شبکه‌های اجتماعی کریمسن هگزاگون (Crimson Hexagon) داده‌های اجتماعی شبکه‌های مختلفی در دنیا را برای تحقیقات بینش‌محور مورد استفاده قرار داده است.
برندهای بزرگی مانند آمازون (Amazon)، والمارت (Walmart)، استارباکس (Starbucks) و نت‌فلیکس (Netflix)، بر پلت‌فرم تحلیلی شبکه‌های اجتماعی کریمسن تکیه کرده‌اند و کمپین‌های تاثیرگذار و تصمیم‌های کاری‌شان را با استفاده از این اطلاعات پایه‌گذاری می‌کنند.
اما شبکه‌های اجتماعی چیزی بیش از کسب‌و‌کارها برندهاست و محورش مردم است. مزیت به‌کارگرفتن هوش مصنوعی برای یک میلیارد پست شبکه‌های اجتماعی، به معنای قابلیت تشخیص و بررسی دامنه‌ي گسترده‌تری از فعالیت‌هاست. یکی از گرایش‌های بی‌شماری که کریمس کشف کرده تاثیر روبه‌رشد زنان به عنوان یکی از نیروهای سیاسی و اقتصادی در دنیاست.
با تحلیل داده‌های اجتماعی، کریمسن همه چیز را از ماجرای فیلم جوخه‌ی خودکشی هارلی کویین و تنوع نژادی در خط تولید باربی تا احساس واقعی طرفداران ادل در مورد آهنگ «سلام» او اندازه‌گیری کرده است.
اما تحلیل‌های داده‌های شبکه‌های اجتماعی همچنین به زنان انگلستان کمک کرد تا به مشکلات بدن‌شان چیره شوند و سلامت‌شان را بهبود ببخشند و برای اندازه‌گیری تاثیر اعتراض‌هایی مانند راه‌پیمایی بزرگ زنان در آمریکا، در حوزه‌ی سیاست، کمک بزرگی بود.
در این مقاله می‌خواهیم سه روشی را که کریمسن برای رشد صدای زنان به کار گرفته، ببینیم.
وقتی اسپورت اینگلند (Sport England) می‌خواست بداند چرا زنان بریتانیای کبیر بیش‌تر ورزش نمی‌کنند، برای پاسخ به سراغ تحلیل‌های کریمسن آمد. این آژانس ورزشی می‌دانست که زنان انگلیسی در دوران جوانی و شکوفایی‌شان، در مقایسه با مردها، فعالیت بسیار کمی دارند؛ پرسش این بود که این برند چطور می‌توانست با استفاده از شبکه‌های اجتماعی فعالیت‌های ورزشی زنان را افزایش دهد؟
کریمسن با تحلیل میلیون‌ها توییت، توانست دلیل کلیدی این پرسش را پیدا کند: ترس از قضاوت. زنان از این که غیر زنانه یا بیش‌از‌حد رقابتی به نظر برسند می‌ترسیدند و به همین دلیل کمتر ورزش می‌کردند. از این گذشته مادران از این که برای ورزش‌کردن خانواده‌شان را رها کنند، احساس گناه می‌کردند.
با کمک تحقیقات کریمسن، اسپورت اینگلند یک کمپین سنتی و یک کمپین شبکه‌های اجتماعی با هشتگ #این‌دختر‌می‌تواند (#Thiegirlcan) راه انداخت تا به زنان برای تغییر رفتارشان در مورد ورزش و فعالیت بدنی کمک کند و در نتیجه این خلا جنسیتی در ورزش را پوشش دهد.
۷.۵ میلیون نفر در ژانویه‌ی ۲۰۱۵ شاهد آغاز این کمپین بودند، که آگهی‌های تلویزیونی، وب‌سایت و یک اکانت با نام هشتگ داشت. این اکانت با توییت‌های الهام‌بخش به فالوئرهایش انگیزه می‌داد.
تاثیر کمپین بسیار زیاد و سریع بود: یک نفر از سه زنی که کمپین را دیده بودند می‌گفتند که فعالیت بدنی‌شان را بیش‌تر کرده‌اند. پس از این کمپین تعداد زنانی که درباره‌ی اسپورت اینگلند در شبکه‌های اجتماعی انگلستان حرف می‌زدند به شدت افزایش پیدا کرده بود.
تا آوریل ۲۰۱۵ مکالمات زنانه درباره‌ي بازی فوتبال (Soccer) از صحبت‌های مربوط به تماشای این بازی پیشی گرفت.
www.marketing.twitter.com
