سوپر اپ تجلی یک خانه هوشمند در موبایل است و با برآورده‌کردن نیازهای گوناگون کاربرانْ کاربردهای مفید بسیاری در زندگی روزمره دارد.
سوپر اپ‌ها می‌توانند تمام چیزهایی را که می‌خواهیم به ما بدهند؛ چت‌کردن با دوستان، خواندن و به‌اشتراک‌گذاشتن اخبار، سفارش غذا، برنامه‌ریزی جلسه‌ها، یادداشت‌نوشتن، تاکسی‌گرفتن، خرید محصولات و خدمات، رزرو تور، به دست‌آوردن اطلاعات درباره‌ی تخفیف‌ها و رویدادهای محلی، انتقال پول، آموزش زبان، پی‌گیری وضعیت سلامتی و ورزش، تنظیم هشدار و… واقعیت این است که این فهرست تا هرجایی که بخواهیم توسعه پیدا می‌کند. و تمام این موارد فقط با یک اپلیکیشن در دسترس است. با یک ابر اپلیکیشن یا به قول فرنگی‌ها سوپر اپ روبه‌رو هستیم.
سوپر اپ‌ها در آسیا متولد شده‌اند و از نمونه‌های مشهورشان می‌توان به WeChat در چین، Grab در سنگاپور اشاره کرد؛ اپ‌هایی که کاربران کشورهای غربی به آن دسترسی ندارند.
برای همین اشتباه است که هنوز هم WeChat را به عنوان یک پیام‌رسان بشناسیم. حتی این‌که بگوییم با یک شبکه‌ی اجتماعی روبه‌رو هستیم، هم حق مطلب را ادا نمی‌کند.
Grab هم ابتدا به عنوان یک اپلیکیشن به‌اشتراک‌گذاری سفرهای درون‌شهری معرفی شد و سپس خدمات عذا و پرداخت نیز به آن اضافه شد.
نمونه‌های دیگری هم در آسیا وجود دارد، اما اروپا و آمریکا هنوز به این اپ‌ها روی خوش نشان نداده‌اند. اولین دل‌مشغولی آنها امنیت اطلاعات شخصی‌ست. نگرانی از این‌که اطلاعات جامع این اپ‌ها هک شود همیشه وجود دارد. تاریخچه‌ی مبادلات مالی، مکان‌های مورد علاقه‌ی کاربر، اطلاعات دفترچه تلفن و… همه آشکار می‌شوند.
در عین‌حال این نگرانی هم وجود دارد که دیگر اپ‌های مستقل کم‌کم از یاد بروند؛ چرا که برای ادامه‌ی حضور باید زیر چتر سوپر اپ‌ها فعالیت کنند. به این ترتیب شکل تعامل مردم با اپلیکیشن‌ها تغییر خواهد کرد و دنیای تازه‌ای خلق خواهد شد.
