برگرکینگ در سال ۲۰۰۹ مخاطبانش را وادار کرد دوستی‌شان را به خاطر ساندویچ مشهورش، واپر، قربانی کنند.
اما یک شرکت چقدر باید به شما پرداخت کند تا ده نفر از دوستان‌تان را کنار بگذارید؟ شواهد این طور نشان می‌دهد که بسیاری از مردم در آن سال توانستند تنها برای کوپنی با مبلغ کم‌تر از ۳ دلار، ده نفر از دوستان‌شان را در فیس‌بوک کنار بگذارند یا به اصطلاح آن‌فرند کنند. (در کم‌تر از یک هفته چیزی بیش از ۴۵۰۰۰ دوست، قربانی این ساندویچ شدند)
پوستر این کمپین که قربانی واپر نام داشت، به مخاطبان می‌گفت: «شما دوستان‌تان را دوست دارید، ولی در عین حال عاشق واپر هستید» و خب این جمله ظاهرا جایی برای تردید نمی‌گذاشت، چون مردم می‌خواستند عشق‌شان را به واپر ثابت کنند و یک کوپن ساندویچ رایگان داشته باشند.
البته فیس‌بوک بعد از یک هفته این کمپین را متوقف کرد، چون اپلیکیشن برگرکینگ به دوستان قربانی‌شده اطلاع می‌داد که از دایره‌ی دوستیِ آن عاشق واپر بیرون افتاده‌اند و به نظر فیس‌بوک این اطلاع‌رسانی حریم خصوصی افراد را به خطر می‌انداخت.
این کمپین برخلاف تمام کمپین‌هایی است که تا به حال دیده‌اید؛ کمپین‌ها و فعالیت‌های ارتباطی‌ای که مردم را به دوستی و محبت تشویق می‌کنند و اتفاقا هم مورد استقبال مردم واقع شد. شاید بتوانیم این‌طور نتیجه بگیریم که مردم از هر چیزی که تبلیغات به آن‌ها می‌دهد، استقبال می‌کنند. زمانی از آن‌ها خواسته می‌شود، دوست باشند و دوست داشته باشند و زمانی دیگر به آن‌ها گفته می‌شود باید دوستان‌شان را کنار بگذارند.
اما در این زمانی که مردم برندها را به خاطر فعالیت‌های انسان‌دوستانه‌شان انتخاب می‌کنند و مسئولیت‌های اجتماعی برندها برایشان اهمیت زیادی دارد، تا کجا می‌توان آن‌ها را به انجام کارهای غیرمتعارفی مثل کمپین برگرکینگ واداشت؟ خط قرمز این کار کجاست؟ آیا تبلیغات می‌تواند تا هر کجا که بخواهد، بتازاند؟
www.cnet.com
