جدیدترین و مهم‌ترین خبر اینستاگرام پنهان‌کردن لایک‌هاست که ابتدا به طور آزمایشی در کانادا اجرا می‌شود. ماجرا به این صورت است که کاربران هنوز هم می‌توانند ببینند چه کسانی پست‌هایشان را لایک کرده‌اند اما فالوئرهایشان نمی‌توانند.
مدیران اینستاگرام این اقدام را تلاشی برای کمک به بهبود سلامت روانی افراد و تلاش برای فعالیت‌های عمیق‌تر در این شبکه‌ی اجتماعی اعلام کرده‌اند.
بسیاری باور دارند این تغییر، در صورت اِعمال شدن، می‌تواند اینستاگرام را از فضای رقابتی و استرس‌زایش دور کند.
اما وقتی از فضای استرس‌زا حرف می‌زنیم دقیقا چه منظوری داریم؟ حقیقت این است که اینستاگرام یا همان فضای حاکم بر آن که خود کاربران هستند، استانداردهای جدیدی برای زیبایی، زندگی، تفریح و سفر و حتی شکل اندیشیدن تعریف کرده است و اگر کسی بخواهد برخلاف این معیارها حرکت کند چندان جذابیتی نخواهد داشت و با اقبال عمومی روبه‌رو نخواهد شد. به این ترتیب افرادی که در این استاندارد قرار نگیرند، یعنی چاق‌ها، کسانی که دندان‌های سفید و مرتبی ندارند، افرادی که مطابق مد لباس نمی‌پوشند، زندگی‌شان به قدر کافی رنگی نیست و تفریحات آخر هفته‌ی پرهیجان و سفرهای خاص ندارند از گردونه بیرون می‌افتند یا دچار افسردگی می‌شوند.
و این پنهان‌کردن لایک‌ها می‌تواند کمی از توجه به پست‌های پرلایک و تلاش برای برنده‌شدن در مسابقه‌ی بیشترین لایک را کم کند.
اما مساله‌ی دیگری که این‌روزها از آن سخن می‌گویند، به اینفلوئنسرها و تبلیغات‌چی‌ها مربوط می‌شود؛ آیا ممکن است نبود تعامل و دیده‌نشدن لایک‌ها درنهایت به دورشدن از این فضا بینجامد؟ به عبارت دیگر«اگر نتوانم به دنیا بگویم چه‌قدر مشهورم و دوستانم متوجه نشوند که پست‌هایم چند لایک گرفته‌اند چه می‌شود؟ پس باید به پلت‌فرم دیگری بروم.»
یکی از اینفلوئنسرهای کانادایی به نام هابینز در این مورد می‌گوید: «همه‌ی سعی ما همیشه این بوده که به مشتریان‌مان بگوییم روی لایک سرمایه‌گذاری نکنند. تبلیغات خوب به لایک ارتباطی ندارد، بلکه انتقال تجربه‌ی خوب به مشتری‌ست که اهمیت زیادی دارد. بسیاری از کسانی که پست‌ها را لایک می‌کنند ممکن است هیچ‌وقت برای خرید یا استفاده‌ی محصول یا خدمت اقدام نکنند.»
با این حال هابینز می‌داند که لایک‌ها دست‌کم روی اولین پیش‌فرض‌های ما از یک فرد تاثیر می‌گذارند. همچنین تعداد لایک‌ها بر تصمیم افراد و برندها برای انتشار پست‌هایشان تاثیرگذار است؛ به این معنا که تعداد لایک‌های کم یک پست و مساله‌ی مقبولیت باعث می‌شود احتمالا فرد دیگر آن نوع پست را منتشر نکند. اما نبودن لایک‌ها خیال او را راحت می‌کند و به او کمک می‌کند بیش از پیش خودش باشد.
این اتفاق درمورد استوری‌ها قبلا افتاده است. وقتی استوری کسی را می‌بینیم بی‌خبر از نظرها و تعداد بازدیدها فقط از آن لذت می‌بریم و هیچ عامل بیرونی‌ای روی نظرمان تاثیر نمی‌گذارد. ما خود واقعی‌مان هستیم و صاحب استوری هم تقریبا خود واقعی‌اش است. نکته‌ی قابل توجه بعدی این است که محتوای خوب همیشه تعامل را به دنبال خواهد داشت و تاثیر‌پذیر نیست.
با این‌حال ممکن است اینستاگرام برای اینفلوئنسرها و تولیدکنندگان محتوا در پلت‌فرمش، ساز و کار دیگری در پیش بگیرد و با شناسایی آنها لایک‌هایشان را پنهان نکند. باید منتظر ماند تا نتیجه‌ی این تغییر را در زندگی مجازی مردم عادی و اینفلوئنسرها و برندها دید.
