درست مثل ویدیو که آن را قاتل رادیو میدانند، تلفنهای هوشمند که با سوخت اینترنت کار میکنند هم، قاتل روزنامهها قلمداد میشوند.
این اینترنتی که خیلی دوستش داریم و جوری در زندگیهایمان جا خوش کرده که محال است دلمان را بزند، خیلی از عادتهایمان را عوض کرده است. تغییر عادت هم باعث شده شکل ارائهی بسیاری از خدمات با گذشته متفاوت باشد و به دنبالش برخی از کسبوکارها تعطیل شوند.
ما مثل قبل روزنامه نمیخوانیم؛ در تمام دنیا همین اتفاق میافتد. اگر اهل خواندن خبر باشیم، نسخههای الکترونیکی را به کاغذی ترجیح میدهیم.
روزنامهی اکسپرس که در متروی واشنگتن رایگان توزیع میشد همین چند وقت پیش بسته شد. این روزنامه مانند قربانیای که در آخرین لحظهها انگشتش را به سمت قاتلش میگیرد، قاتل خود را معرفی میکند: «نصب وایفای در مترو»
آنها در روی جلد آخرین روزنامهشان به مردم میگویند که حالا دیگر میتوانند با تلفنهای متعفنشان خوش باشند. و در جای دیگر اضافه میکنند که حالا لابد مسافران مترو به جای خواندن روزنامه، سرهایشان در گوشیهایشان است.
باید بپذیریم که اختراعهای جدید، چیزها و خاطرات خوب گذشته را از ذهنها پاک میکنند. اینجا تصمیمگیرنده سرعت و کاراییست و نه خاطرههای شیرین.
باید ببینیم آخرین روزنامهی روی زمین چه زمانی خداحافظی میکند.