فوتبال، ورزشی که دیگو مارادونا چراغ آن را روشن کرد، فوتبال را به عنوان یک نوع هنر ارتقاء داد و اجازه نداد تا دامن این هنر به واسطه اشتباهاتش لکه دار شود.
آن لحظه ای که مارادونا با این دنیا وداع می کرد، ذهنش به سمت اشتباهاتی می رفت که اکنون بهای آن را می پرداخت.
او در آخرین سخنرانی خود خطاب به طرفداران در استادیوم خانگی باشگاه «بوکا جونیورز» موسوم به «La Bombonera»، یک قصیده آرژانتینی را سرود. او به هواداران خود گفت که فساد در فوتبال راهی ندارد. مارادونا ارادت خاصی به این باشگاه داشت.
مارادونا چند روز پیش در ۶۰ سالگی درگذشت. او نخستین فوتبالیسیتی بود که تماشای بازی هایش نوعی آرامش و حس اطمینان از کسب پیروزی را در دل طرفدارانش به وجود می آورد. جالب این که هیچ فوتبالیست دیگری تاکنون نتوانسته است چنین حسی را به مردم تلقین کند.
پس از پیوستن مارادونا به تیم «ناپولی»، فرقه ای به نام او در این باشگاه شکل گرفت. شهر ناپولی که زمانی به فراموشی سپرده شده بود در سال های اوج زندگی حرفه ای مارادونا به قطب فوتبال جهان تبدیل شد. شهردار ناپولی اخیرا پیشنهاد داده است که نام استادیوم خانگی ناپولی به «مارادونا» تغییر پیدا کند. در حال حاضر این ورزشگاه به نام «سن پائولو» شناخته می شود.
در آرژانتین مدت هاست که کلیسایی به اقتخار او وجود دارد. برای بسیاری از افراد، مارادونا یک تجربه شبه مذهبی بود. در این کشور در پی انتشار خبر فوت او سه روز عزای عمومی اعلام شد.
او به طور مستقیم نماد هیچ چیزی به شمار نمی رفت. مارادونا دهه ها با اعتیاد به مواد مخدر دست و پنجه نرم می کرد. پس از اعلام نتیجه مثبت آزمایش دوپینگ وی، مارادونا به شکلی فضاحت بار از جام جهانی اخراج شد. ابتلای او به بیماری های مختلف گواهی بر زیاده روی هایش در عرصه های مختلف زندگی بود. او سال ها پسرش را به رسمیت نشناخت. او از همسر سابق، کلودیا وبلافاژ و دو دخترش، جیانینا و دالما دوری می کرد. در ادامه ادعا هایی مبنی بر سوء استفاده از دوست دخترش توسط وی مطرح گردید. از جمله اتهامات مارادونا می توان به حمل اسلحه و برقراری ارتباط با جرایم سازمان یافته اشاره کرد.
مارادونا حتی با وجود ارتکاب مکرر اشتباهات خود، هرگز دست به تکذیب این اتهامات نزد. جامعه به سوی تایید صداقت در او و در عین حال چشم پوشی محترمانه و محبت آمیز از ضعف هایش گرایش داشت. لینول مسی مارادونا را ستاره ای ماندگار، کریستیانو رونالدو او را نابغه و پله وی را اسطوره نامید.
با این وجود، داستان اشتباهات مارادونا از ذهن مردم پاک نشد و جلوی ارتقاء جایگاه او به عنوان یک فوتبالیست موفق را گرفت. در نهایت زندگی حرفه ای مارادونا چندان طول نکشید.
با وجود نقش منفی این عیوب بر روی جایگاه مارادونا، طرفدارانش هر روز بیشتر از گذشته او را می پرستیدند. این شور و هیاهو و به تبع زیبایی ناشی از آن او را به عنوان فردی با قابلیت های ماوراء الطبیعی مطرح ساخت.
