پنیر همیشه یک ماده چندکاره بوده، اما حالا نقشی تازه پیدا کرده—نقشی که پایداری را با طراحی هوشمندانه ترکیب میکند.
نستله در پروژهای جدید به نام «پنیر با بستهبندی خودساخت»، که با همکاری یک آژانس تبلیغاتی در کلمبیا انجام شده، ضایعه تولید پنیر یعنی «آب پنیر» را به بستهبندی زیستتخریبپذیر تبدیل کرده است. این بستهبندی هم محصول لبنی را تازه و سالم نگه میدارد و هم بعد از استفاده بهسرعت و بهطور طبیعی تجزیه میشود.
آب پنیر که معمولاً دور ریخته میشود، به مادهای به نام پلیهیدروکسیآلکانوئات (PHA) تبدیل شده؛ بیوپلیمری که ظاهر و حس آن شبیه پلاستیک است، اما ظرف کمتر از یک سال (حدود ۳۰۰ روز) در طبیعت تجزیه میشود.
این بستهبندی ابتدا روی پنیر «¡Qué Rico!» نستله در پاناما آزمایش شده و قرار است ۵۵۰۰ تن از آن تولید شود. بستهبندی بهگونهای طراحی شده که طبق استانداردهای بینالمللی ایمنی غذایی، پنیر را تازه و سالم نگه دارد، اما با تأثیری بسیار کمتر روی محیط زیست.