منظره‌ی غرق‌شدن افراد در گوشی‌هایشان چیز جدیدی نیست؛ لحظه‌هایی که هیچ صدایی نمی‌تواند آنها را از گوشی جدا کند.
ویدیوی جدید موتورولا این دنیای فریز‌شده‌ی دوست‌داران گوشی همراه را به تصویر می‌کشد. مقاله‌ی موتورولا را در ادامه می‌خوانیم.
نمی‌توانیم انکار کنیم که این روزها گوشی‌هایمان به بخشی از وجودمان تبدیل شد‌اند. آنها ما را سرگرم می‌کنند، به دیگران متصل می‌کنند، اطلاع‌رسانی می‌کنند و به ما کمک می‌کنند به دنبال خواسته‌هایمان بریم، خاطرات‌مان را دوباره زندگی کنیم و عمیق‌ترین اندیشه‌هایمان را با دنیا به اشتراک بگذاریم.
ما گوشی‌هایمان را دوست داریم، اما چه اتفاقی می‌افتد وقتی آنها از ارتباط‌هایمان اهمیت بیشتری پیدا کنند؟ وقتی زمانی که با تلفن‌های هوشمندمان می‌گذرانیم، از زمان‌مان با والدین، همسر، فرزندان و دوستان‌مان مهم‌تر است، چه می‌شود؟ و چطور متوجه می‌شویم که از خط قرمز عبور کرده‌ایم و به مشکل رسیده‌ایم؟
به عنوان خالق اولین تلفن همراه، ما خود را مسئول تاثیر این فناوریِ روبه‌رشد می‌دانیم و می‌خواهیم تلفن‌های همراه، بدون این که به مرکز زندگی ما تبدیل شود، از زندگی‌مان حمایت کنند و برای این کار به واژه‌ای فکر کردیم که تعادل زندگی-تلفن نامیده می‌شود.
در تحقیقاتی که انجام دادیم به این نتیجه‌ها دست پیدا کردیم:
مردم تلفن‌هایشان را به کسانی که دوست‌شان دارند، ترجیح می‌دهند و این نتیجه برای جوان‌ترها تشدید می‌شود. اما همین آدم‌ها به تعادل نیاز دارند.
اهمیت تلفن همراه: یک‌سوم (۳۳٪) پاسخ‌دهندگان، گوشی‌های همراه‌شان را به تعامل با عزیزان‌شان ترجیح می‌دادند.
فاکتورهای نسلی: نسل جوان‌تر مشکلات بیشتری با تلفن‌هایشان دارند. بیش از نیمی (۵۳٪) نسل Z، گوشی‌هایشان را به عنوان بهترین دوست‌شان تعریف می‌کنند.
نیاز به کمک: مردم برای تعادل زندگی- تلفن به کمک نیاز دارند. در واقع ۶۱٪ شرکت‌کنندگان در تحقیق ما، موافقند که وقتی از گوشی‌هایشان دورند، به طور کامل زندگی می‌کنند.
نیاز به جدایی: اکثریت شرکت‌کنندگان (۶۰٪) گفته بودند که لازم است زندگی‌ای دور از تلفن‌هایشان داشته باشند.
www.blog.motorola.com
